Internet rzeczy (ang. Internet of Things, IoT) to procesy i dane gromadzone, przetwarzane i wymieniane pomiędzy urządzeniami przyłączonymi do globalnej sieci komputerowej. Przepływ informacji pomiędzy urządzeniami w infrastrukturze pozwala na ich wzajemną komunikację z udziałem lub bez udziału człowieka. Internet rzeczy nie jest zatem sprzętem podpiętym do sieci, ale ekosystemem informacji współtworzonych przez te sprzęty.
Do Internetu rzeczy możemy zaliczyć zarówno tzw. inteligentne budynki, inteligentne sprzęty gospodarstwa domowego, jak i urządzenia z kategorii wearables, czyli rzeczy osobiste i elementy ubioru. Potencjał Internetu rzeczy jest ogromny i może mieć szerokie zastosowania - od domowych sensorów podnoszących komfort codziennego życia, do czujników uruchamiających skomplikowane procesy np. sterujące ruchem w aglomeracjach, czy racjonujące zużycie wody. Obszary zastosowania Internetu rzeczy to m.in. transport, motoryzacja, przemysł, ochrona środowiska, sieci energetyczne, urbanistyka, ochrona zdrowia, automatyka budynków.
Zagrożenia, jakie niesie ze sobą IoT dotyczą przede wszystkim kwestii bezpieczeństwa danych. Naruszenie prywatności, ujawnienie informacji o miejscu naszego pobyty, błędna decyzja urządzenia IoT - to możliwe zagrożenia wynikające z użytkowania sprzętu.
Według szacunków rynek IoT rośnie bardzo szybko - na przełomie 2008 i 2009 roku liczba urządzeń podłączonych do sieci zrównała się z liczbą ludzi na Ziemi, a w 2020 roku smart-urządzeń w sieci może być aż 30 mld. Wartość polskiego rynku IoT w 2014 roku wynosiła 1,5 mld dolarów. Według prognoz ma się podwoić do 2018 roku (dane firmy IDC).
Termin Internet rzeczy sformułował Kevin Ashton w 1999 roku.